nie I miałam dość czasu, by wszystko zaplanować.

- Ten przy drzwiach, cichy i nieśmiały, to Whit we
jej zięcia, którego twarz z czerwonej zrobiła się nagle
to na razie go nie ma.
Nikowi rozeznanie się w tej części rodzinnego majątku,
przypadek nr 6/220770
- Nie wiem. Może lepiej jej nie budzić?
opowiadała pierwszej pielęgniarce o rzekomym
- No owszem.
C. Podopieczna zamieszkuje z niewidomym mężem oraz pełnoletnią córką i wnukiem.
rondem. Zawsze gustował w kapeluszach i chociaż
- Na mnie już czas.
usłyszała, że John Bolsover zostanie odesłany na
lat temu osobiście zszywała mu ranę, wrażliwa
Keenana policja z formalnym nakazem aresztowania

- To pomóż mi się dostać do tamtych książek - wskazała na tomy ustawione na czwartej półce.
Gloria miała to gdzieś. Chodziła do szkoły, bo musiała, a bardziej niż lekcje i wykłady ekscytowały ją kolejne przejawy niesubordynacji, których z upodobaniem się dopuszczała. Lubiła te spojrzenia koleżanek, w których zaciekawienie mieszało się ze zgorszeniem i fascynacją. Dzisiaj też spodziewała się je zobaczyć.
O ile Gloria rzeczywiście go kocha.
- Naprawdę.
Matka nie żyje. Została brutalnie zamordowana tydzień temu. Szesnaście pchnięć nożem, w pierś, szyję, brzuch, plecy. Otrzymała rany tak okrutne, że gazety wstrzymywały się od szczegółowych opisów.
- A co będzie teraz, mamo? - zapytała. - Co będzie, jeśli teraz zaczną gadać? Przecież może tak się zdarzyć.
Lucia założyła torebkę na ramię.
- Domyślam się, że ty i lord Kilcairn mieliście sprzeczkę - powiedziała Emma,
bardziej cyniczny i zatwardziały. - Obejrzał się przez ramię, nachylił i ściszył głos. - Nie
Gloria spłukała mydło z dłoni.
Gloria przycisnęła ręce do brzucha, jakby za chwilę miała zwymiotować.
- Wiem, do czego zmierzasz, Glorio St. Germaine, ale ja w to nie wchodzę.
- Czego pan chce, Kilcairn? Nie pozwolę się szantażować. Jestem gotów ją
wej, unowocześnionej wersji...
ROZDZIAŁ CZTERNASTY